Chrzest święty

O chrzest dla dziecka proszą Kościół rodzice. Nie mogą ich w tej sprawie wyręczać osoby trzecie, np. krewni lub przyjaciele! Dziecko do chrztu należy zgłosić w odpowiednim czasie przed planowaną datą chrztu (najpóźniej 2-3 tygodnie wcześniej). Należy przedstawić akt urodzenia dziecka z USC.

Chrzestnym może być osoba, która ukończyła 16 lat, przyjęła sakrament bierzmowania, jest wierzącym i praktykującym katolikiem. Nie mogą tej funkcji pełnić osoby będące w związku cywilnym (bez ślubu kościelnego). Osoby spoza naszej parafii potrzebują zaświadczenie swojego proboszcza, o tym, czy mogą być chrzestnymi.

Chrzestni i rodzice są zobowiązani do katechezy poprzedzającej sakrament, umówionej z duszpasterzem.

Aby ochrzcić dziecko należy:

  • Wybrać odpowiednich rodziców chrzestnych i stosowne chrześcijańskie imię (imiona) dla dziecka,
  • Zapisać dziecko w kancelarii parafialnej najlepiej na 2 -3 tygodnie przed chrztem,
  • Zakupić świecę chrzcielną i białą szatę,
  • Przygotować się duchowo poprzez sakrament pokuty i pojednania. Można wypożyczyć sobie u o. proboszcza w Kancelarii stosowną lekturę na temat chrztu św.

W przypadku związków niesakramentalnych (tzw. „bez przeszkód”) Kościół ma prawo odmówić udzielenia sakramentu chrztu świętego, gdyż rodzice nie gwarantują wychowania dziecka w pełnej wierze chrześcijańskiej. Wyjątek stanowi zapewnienie takiego wychowania przez rodziców chrzestnych dziecka złożone na piśmie w kancelarii przed chrztem dziecka. Zanim dziecko zostanie ochrzczone, najpierw Rodzice lub jedno z Rodziców powinno przyjść do kancelarii parafialnej w godzinach urzędowania i zapisać dziecko do chrztu św.

Wymagania (kan. 874):

  • powinni być wybrani przez rodziców dziecka lub przyjmującego chrzest,
  • wyrazili gotowość podjęcia się tego zadania i mają intencję pełnienia tej posługi,
  • ukończyli 16 rok życia,
  • są praktykującymi katolikami i przyjęli już sakrament bierzmowania, prowadzą życie eucharystyczne, żyją zgodnie z wiarą i są odpowiedni do podjęcia się zadania chrzestnego,
  • nie zaciągnęli kary kościelnej, np. ekskomuniki za przerwanie ciąży,
  • nie są rodzicami naturalnymi dziecka.

Wyjątkowo chrzestnym może być również osoba prawosławna, natomiast osoba należąca do innego kościoła chrześcijańskiego może być jedynie świadkiem chrztu (kan. 872). Zdatność osoby do funkcji chrzestnego potwierdza jego własny proboszcz.

Wymagania kanoniczne jasno wskazują, że należy zerwać z praktyką wybierania na chrzestnych ludzi przypadkowych lub przygodnych, zwłaszcza kierując się względami towarzyskimi, świeckimi bądź materialnymi. Nie należy duchowo krzywdzić dzieci, prosząc na chrzestnych ludzi niewierzących, obojętnych religijnie, czy niepraktykujących. Chrzestni mają bowiem w czasie liturgii i w życiu codziennym otwarcie i prawdziwie wyznawać wiarę oraz odpowiedzialnie zatroszczyć się o wychowanie religijne chrześniaka. Kościół przypomina, że nie można dopuszczać do pełnienia tego urzędu osób żyjących bez ślubu kościelnego, w związkach niesakramentalnych lub np. młodzieży lekceważącej i zaniedbującej obowiązek katechizacji.

Rodzice powinni się odpowiedzialnie zatroszczyć o chrzest dla swoich dzieci. Nieuzasadnione odkładanie chrztu może pozbawić człowieka pełni łaski, zjednoczenia z Bogiem, a w konsekwencji daru zbawienia. Chrystus bowiem ustanowił ten sakrament, aby on stanowił niejako bramę przez którą człowiek wchodzi w tajemnice Bożej mocy i wiecznego życia. Dla rodziny przez długi czas nowo ochrzczony jest najprawdziwszą świątynią, w której mieszka Bóg. Taki stan zobowiązuje rodzinę i wszystkich mieszkańców do autentycznego życia chrześcijańskiego i najgodniejszych postaw, a w konsekwencji do dziękczynienia za odradzającą moc Jezusa Zbawiciela.